HARTSTOCHTELIJK, bn. bw. (-er, -st), vol hartstocht, door hartstocht gedreven hij is een hartstochtelijk jager, een vurig beminnaar van de jacht;
— ge, moet niet zoo hartstochtelijk zijn, u niet zoozeer door uw hartstochten of driften laten medesleepen, niet zoo onstuimig zijn; hartstochtelijke woorden, vurig, driftig, opgewonden;
— bw. met hartstocht: ik heb haar hartstochtelijk lief; hij sprak hartstochtelijk.
HARTSTOCHTELIJKHEID, v. (...heden).
