GRONDTREK, m. (-ken), hoofdlijn: de grondtrekken van iets aangeven, het in hoofdzaken schetsen, zonder in bijzonderheden te treden;
— hoofdtrek van iemands gelaat, kenmerkende gelaatstrek men vindt bij de dochter de grondtrekken van het gelaat harer moeder weer;
— hoofdtrek van iemands gemoed: de grondtrek van zijn karakter was zelfzucht, zelfzucht straalde in al zijne handelingen door.
