GRONDREGEL, m. (-en, -s), voornaamste regel of voorschrift, hoofdregel: als een eerste grondregel op reis geldt, dat men zich schikken moet naar de gewoonten van het vreemde land;
— grondbeginsel: liefde is een der grondregels van de leer van Christus;
— hoofdbeginsel van het levensgedrag; hij is gewoon naar grondregels te handelen;
— grondstelling, axioma.
