bn. (-er, -st), (van varkens en hun vleesch) aan den blaasworm lijdend, garstig, vinnig: een gortig varken, dat aan het gort lijdt;
— dat spek is gortig, garstig;
— (ook) vuil, smerig (van varkens en van personen);
— hij maakt het al te gortig, of hij heeft het gortig laten liggen, hij maakt het al te bont. GORTIGHEID, v. garstigheid.
