GEVECHT, o. het telkens of aanhoudend vechten;
—, (-en), een treffen, eene vijandelijke ontmoeting een hevig, een bloedig gevecht; hei voetvolk was (kwam) in gevecht met den vijand, nam aan den strijd deel;
— meer dan tweehonderd soldaten waren buiten gevecht gesteld, gedood of zóó verwond, dat zij niet meer aan den strijd konden deelnemen:
—(in tegenstelling met veldslag) een strijd waaraan slechts een paar afdeelingen van het leger deelnemen de veldslag vervalt weder in een aantal gevechten, die naast en na elkaar plaats vinden;
— een strijd of worsteling tusschen enkele personen of dieren na een kort gevecht viel hij door den dolk des moordenaars; (ook in samenst.) stierengevecht, hanengevecht; vuistgevecht. GEVECHTJE, o. (-s).
