BLOEDIG, bn. bw. (-er, -st), bloed vertoonend bloedige wonden slaan; bloedig slijm opgeven; bloedige ingewanden;
— door bloedvergieting gekenmerkt eene bloedige ontknooping; een bloedige slag; (ook) een bloedige dag;
— dat eischt bloedige wraak, wraak waarbij ’t bloed des tegenstanders vergoten wordt, (fig.) zeer groote wraak; (fig.) bloedige tranen storten, bittere, smartelijke tranen storten;
— hij heeft er zoo bloedig zijn best opgedaan, zoo verbazend er zich voor ingespannen;
— hij moest er bloedig voor werken. zeer hard.