GEMATIGD, bn. bw. (-er, -st), tot eene zekere maat beperkt, niet overdreven eene gematigde warmte;
— de gematigde luchtstreken, de aardgordels tusschen de keerkringen en poolcirkels, waar eene middelmatige warmte heerscht;
— binnen de perken blijvende, kalm, bezadigd eene gematigde houding de gematigde regeering van Frederik Hendrik; gematigd leven; het is een gematigd man. GEMATIGDHEID, v.
