GEHEIMZINNIGHEID, v. duisterheid, raadselachtigheid, onverklaarbaarheid: de geheimzinnigheid van iemands woorden, daden, handelingen; de geheimzinnigheid die den Eeuwige omhult;
— het heimelijk te werk gaan, of wel, de behoedzaamheid, die iem. aan den dag legt om iets in het geheim te doen of te zeggen ik mocht niets er van weten, deze geheimzinnigheid bewijst alleen, dat gij mij poogt te bedriegen;
— (van personen) hunne onbekendheid, als iets verborgens of raadselachtigs beschouwd het verlangen, door de geheimzinnigheid der verschijning geprikkeld, om de onbekende terug te zien;
— (van personen) geslotenheid, achterhoudendheid, of wel, duisterheid in uitdrukking: bedekte geheimzinnigheid is in geenen deele de doorgaande eigenschap van een man van verstand; altijd open van karakter, kon hij zelfs den schijn van geheimzinnigheid niet dulden.
