DUNKEN, (mij (4 n.) dunkt, mij dachten docht), eene meening hebben (over iets): wat dunkt u er vani; mij dunkt, dat.... (vaak slechts als beleefdheidsvorm); (evenzoo) naar mij dunkt, naar het mij voorkomt;
— die zaak dunkt mij goed, komt mij goed voor; (veroud.) zich laten dunken, gelooven, meenen, zich inbeelden. (Vgl. laatdunkend); zie DENKEN.
