DICHTERLIJK, bn. bw. (-er, -st), van een dichter dichterlijke nalatenschap; dichterlijke ontboezemingen; dichterlijke voorstellingen;
— denkend, gevoelend, sprekend als een dichter eene dichterlijk gestemde natuur; dat is zeer dichterlijk gezegd;
— tot de dichtkunst behoorend: dichterlijke uitdrukkingen, die de dichters gebruiken, doch die in de gewone taal niet gebezigd worden;
— dichterlijke vrijheid, iets dat den dichter en niet den prozaschrijver geoorloofd is, (ook) vrijheid die men zich bij het spreken of schrijven permitteert.
