BELIJDER, m. (-s), BELIJDERES, v. (-sen), die iets belijdt, tot een geloof behoort: een belijder van den waren godsdienst, een Christen; (ook) een geloofsgenoot; (ook) (R. K. een heilige, die noch tot de apostelen, noch tot de martelaren behoort;
— niet alle belijders zijn martelaren, niet alle menschen zijn tot het hoogste in staat;
— (scherts.) ook een belijder (van iem. gezegd die misbruik van Schiedam maakt).
