Afstrijden (streed af, heeft en is afgestreden), een strijd tot het einde toe strijden, volstrijden; (ook fig.) het broze lichaam heeft zijn aardschen strijd afgestreden;
— (fig.) (plagen, ellenden, ziekten, gevaren enz.) tot het einde toe doorworstelen, geheel en volkomen doorstaan: de martelaar had geen enkel leed meer af te strijden;
— iem. afmatten door langdurig of hevig strijden en worstelen (eig. en fig.);
— (gew.) iem. iets afstrijden, (t. w. eene bewering, eene meening enz.) in een woordenstrijd ze hem uit het hoofd trachten te praten, ze loochenen, tegenspreken: ge moet me dat niet afstrijden, ik weet zeker dat gij het gedaan hebt;
— zich afstrijden, zich afmatten door langdurigen of hevigen strijd.