m.,
1. bewegingloze stand of staat: men was het toen niet eens over de stilstand of de beweeglijkheid der aarde;
2. onderbreking of beëindiging van een voortgang of een ontwikkeling: een wagen tot stilstand brengen; stilstand in promotie; er treedt een tijdelijke stilstand in de groei op; stilstand in de handel, geen vertier; — (veroud.; nog gew. in Zuidn.) stilstand in het bloed, zekere beklemmende gewaarwording, ook in toepassing op een nachtmerrie;
3. onderbreking in een werking of een functie; toestand dat een bedrijf of andere bezigheid of handeling niet meer plaats vindt: de stilstand der Noordzeevisserij tijdens de oorlog; stilstand van wapenen, schorsing der vijandelijkheden;
4. (niet alg.) onthouding van of beëindiging van bedrijvigheid, roerigheid, opwinding.
