bn. bw.,
1. tot de scheikunde behorende: scheikundige processen, veranderingen; de scheikundige eigenschappen van een stof, die door scheikunde kunnen worden nagegaan: — scheikundige tekens en formules, waardoor de samenstelling van een stof uit elementen aangegeven wordt; een scheikundig laboratorium, ingericht tot het doen van onderzoekingen op het gebied der scheikunde; scheikundig ingenieur;
2. door de toepassing der scheikunde verkregen: scheikundige praeparaten;
3. (bw.) volgens de scheikunde: scheikundig verbinden, onderzoeken, ontleden.
