v. (-en),
1. het samenstellen, constructie : de samenstelling van een machine; de juiste samenstelling der woorden tot een zin ;
2. wijze waarop iets samengesteld is: de chemische samenstelling der voedingsmiddelen; de samenstelling van de Gemeenteraad, de Tweede Kamer;
3. wat samengesteld is ; inz. woord dat door verbinding van twee of meer woorden is gevormd : eigenlijke, echte samenstellingen, waarvan men de delen niet kan scheiden zonder dat het begrip van het geheel verdwijnt; — oneigenlijke, onechte samenstellingen, waarvan de betekenis geheel of in hoofdzaak behouden blijft, als men de samenstellende delen los naast elkaar zet; — samenstelling door middel van afleiding, waarbij twee of meer woorden door een achtervoegsel tot één geheel worden verbonden, b.v. werkstaker, kleinsteeds, tentoonstelling; — scheidbare en onscheidbare samenstellingen (bij de werkwoorden), naarmate de delen in de vervoeging wel of niet kunnen worden gescheiden.
