v.,
1. chemie, de wetenschap die zich bezighoudt met het onderzoek naar de samenstelling der stoffen uit elementen, haar verwantschap en eigenschappen, en de veranderingen die zij door afscheiding van of verbinding met andere stoffen kunnen ondergaan: Lavoisier is de vader der nieuwere scheikunde; — analytische, synthetische scheikunde, leer der ontbinding, der samenstelling; — theoretische scheikunde, die onderzoekingen doet omtrent haar grondbeginselen, in tegenst. met de toegepaste scheikunde, die de verkregen kennis in practijk brengt; — de organische scheikunde houdt zich bezig met de samengestelde koolstofverbindingen, de anorganische scheikunde met alle overige elementen en hun verbindingen;
2. leerboek der chemie;
3. scheikundige les.
