Groot woordenboek der Nederlandse taal

Van Dale Uitgevers (1950)

Gepubliceerd op 01-01-2021

Onbetamelijk

betekenis & definitie

bn. bw. (-er, -st), niet betamelijk, niet gepast, onbehoorlijk, onvoegzaam: een onbetamelijke, een schandelijke daad; onbetamelijke grappen; welk een onbetamelijke kleding; (bw.) onbetamelijk leven; zich onbetamelijk uitdrukken; — als bw. van graad: hij vraagt onbetamelijk veel voor dat paard.