Wat is de betekenis van onbetamelijk?

Onbetamelijk wordt gebruikt om gedrag, taalgebruik of situaties te beschrijven die als grof, respectloos, onfatsoenlijk of aanstootgevend worden beschouwd. Het verwijst naar iets dat sociaal of moreel ongepast is.

onbetamelijk - Bijvoeglijk naamwoord 1. dat iets niet netjes is ♢ Dat was een onbetamelijke opmerking die die onbeschofte jongen maakte tegen zijn leraar. Woordherkomst afgeleid van betamelijk met het voorvoegsel on- Synoniemen ongepast, aantstotelijk, onfatsoenlijk, onbeleef...

adj. & adv., ûnbihoarlik, ûnhearich, ûnfoech, ûnfoechsum; het is —, it hat gjin foech, it jowt gjin pas.

bn. bw. (-er, -st), niet betamelijk, niet gepast, onbehoorlijk, onvoegzaam: een onbetamelijke, een schandelijke daad; onbetamelijke grappen; welk een onbetamelijke kleding; (bw.) onbetamelijk leven; zich onbetamelijk uitdrukken; — als bw. van graad: hij vraagt onbetamelijk veel voor dat paard.

bn., bw. (ongepast, onvoegzaam): een onbetamelijk woord, onbetamelijke spotternij; zich onbetamelijk uitdrukken.

(onbə'ta:mələk) bn. en bw. (-er, -st) ongepast, onvoegzaam: een gedrag; iemand ontvangen.

bn. en bw. (-er, -st), niet betamelijk, niet gepast, onbehoorlijk: een onbetamelijke daad; onbetamelijke grappen; bw., zich uitdrukken; als bw. van graad, hij vraagt — veel voor die auto.

bn. bw. (-er, -st), (van gedragingen en handelingen) niet betamelijk, niet gepast, onbehoorlijk, onvoegzaam, strijdende met de wetten der betamelijkheid : eene onbetamelijke, eene schandelijke daad; hij heeft zich in zijn studententijd menige onbetamelijke grap veroorloofd; welk eene onbetamelijke kleeding; — bw. van wijze, op onbetamelijke w...