o.,
1. (wijsb.) stelsel van hen die denken dat alleen de ideeën of grondbegrippen de ware werkelijkheid zijn en dat aan de uitwendige voorwerpen generlei zelfstandigheid toekomt;
2. geloof aan het zedelijk ideaal; — idealiserende levensbeschouwing;
3. (in de kunst) voorstelling waarbij de ideeën als inspirerende kracht worden aanvaard (tgov. naturalisme).
