I. m. en o., wat in kleur of lichtglanzing afsteekt bij hetgeen er omheen ligt, b.v. zanderige plekken in kleigrond, platen in zee die even boven het water uitsteken, vennen op de heide die ’s zomers uitdrogen; vgl. ook Blikken (I.);
II. v.,
1. (plantk.) zilverkruid, zilverschoon, een soort van ganzerik (Potentilla anserina), naar de zilverachtige glans der bladen;
2. (-ken), (gew.) bliek.
