bn. en bw. (vaak verward met beslissend),
1. ontegenzeglijk waar of werkelijk, positief: ’t is een besliste leugen; de regering heeft geen besliste meerderheid, het is niet uitgemaakt, dat ze er een heeft; — een beslist voor-, tegenstander, waarbij geen twijfel kan bestaan tot welke partij hij behoort.
2. niet weifelend, gedecideerd, vastberaden: het besliste optreden der politie; een besliste mening hebben, niet weifelend; hij was beslist in zijn antwoorden, hij weifelde niet.
3. bw., stellig: hij heeft het beslist gezegd; hij komt beslist; — zich beslist uitspreken, positief, zonder onzekerheid te laten bestaan.
