van de -se
proost. Eigenlijk ‘ik wens je een frisse morgen’, maar ook gebruikt wan-neer het niet om een ochtenddronk gaat. Volgens Gillissen en Olden tegenw. vooral gangbaar onder Utrechtse studenten.
Nou, de frisse. Daar ga je. (Piet Bakker: De Slag, 1951) ... maar zie: met een glaasje aan de lippen kwam dat vanzelf. Zo vulde ik het volgende gedeelte met te kust en te keur ‘Proost!’, ‘Prut!’, ‘Gezondheid!’, ‘Goeie Morgen!’, ‘Hatsekidee!’, ‘Van de Frisse!’, ‘Achterover!’, ‘Op je lever!’, enzovoorts in te voegen. (Lévi Weemoedt: Bedroefd maar dankbaar, 1991)
