waterloop die is gegraven ten behoeve van de waterhuishouding. Meestal voeren sloten water af in natte perioden, maar in sommige streken (o.a. in de Betuwe) zorgen zij ook voor wateraanvoer in droge perioden.
Zij fungeren als perceelscheiding, veekering en voor drinkplaats voor het vee. Daarnaast hebben sloten een belangrijke functie gekregen voor de visstand en als wijkplaats voor vele planteen diersoorten die oorspronkelijk in de nu door de mens drooggelegde wateren leefden. De totale lengte aan sloten in Nederland is 300000—400000 km, zodat hun betekenis voor flora en fauna erg groot is. Sloten zijn o.m. belangrijk voor zwanebloem, enkele soorten fonteinkruiden, pijlkruid en waterranonkels en voor amfibieën (vooral groene kikker, bruine kikker, gewone pad, kleine watersalamander), vissen (jonge snoek, modderkruipers) en vele insekten. Slootoevers zijn ook rijk aan plante- en diersoorten en belangrijk als broedplaats voor vogels als waterral, waterhoen, watersnip, rietgors en graspieper.Sloten worden bedreigd door verontreiniging door lozing van afval, gier en overtollige landbouwvergiften en door uitspoeling van meststoffen vanaf het cultuurland. Daardoor verarmen flora en fauna. Om te voorkomen dat sloten dichtgroeien (verlanden) moet de vegetatie geregeld worden verwijderd. Meestal is eenmaal per jaar of eens in de twee jaar (in het najaar) maaien en uitdiepen voldoende. Dit is voor het behoud van een gevarieerde flora en fauna geen bezwaar. Flora en fauna hebben wel te lijden wanneer vaker dan eenmaal per jaar of wanneer met baggermachines de planten verwijderd worden. Gebruik van chemische middelen is nog slechter, maar dit is aan beperkingen gebonden.
Het inzetten van graskarpers, die grote hoeveelheden waterplanten kunnen eten, is ook aan beperkingen gebonden en wordt nog niet algemeen toegepast.
