(Grieks: katharsis = loutering), voor het eerst gebruikt door Aristoteles om de gunstige uitwerking die een toneelvoorstelling op toeschouwers heeft, aan te duiden. Dezen zijn zelden passief.
Meestal nemen ze in hun→fantasie deel aan de handeling door zich te→identificeren met een van de hoofdpersonen uit het stuk en beleven ze de emoties mee. Aan het eind van de vorige eeuw werd de term ‘catharsis’ opnieuw gebruikt door→Freud en Breuer om de gunstige uitwerking aan te geven van een sterk emotioneel geladen (en lange tijd verdrongen) herinnering die weer tot het bewustzijn doordringt.De catharsismethode wordt in de psychologie toegepast vanwege haar therapeutische waarde. De technieken die men gebruikt, variëren van de klassieke psychoanalyse tot het→psychodrama (een soort geïmproviseerd toneelspel). Bij kinderen gebruikt men vooral het vrije→spel, waarbij -> onbewuste neigingen zich spontaan kunnen uiten. Kleine vormen van klei, poppetjes of marionetten die mensen uit hun omgeving (ouders, broers en zusters enz.) voorstellen, kunnen zonder vrees voor→straf mishandeld of vernield worden; zo kunnen de (jeugdige) patiënten hun→ agressiviteit en - angst kwijtraken.→Marionetten, Narcoanalyse.
