onderzoekmethode van het geestesgestel d.m.v. een injectie met een verdovend middel. Door zeer langzaam in het organisme een barbituur(stof) te brengen, welke een weldadig gevoel geeft (pentothal, amytal...), veroorzaakt men een gedeeltelijke beneveling van het → bewustzijn.
De patiënt bevindt zich in een toestand die grenst aan inslapen, maar hij kan blijven communiceren met de buitenwereld en antwoord geven op de vragen die men hem stelt. Hij kan zich zijn verleden, ervaringen, → conflicten, neigingen, enz. voor de geest roepen. Zijn verdrongen (→ Verdringing) gevoelens kunnen aan het licht treden, aangezien de controle die hij heeft, sterk is verzwakt; verloren gewaande herinneringen duiken met al hun → emoties weer op. (→ afreageren). In sommige gevallen van → neuroses met een traumatisch karakter, veroorzaakt het weer bovenkomen van verborgen emoties reeds genezing (→ catharsis). Ondanks de spectaculaire successen welke men via de narcoanalyse behaald heeft, deinzen psychotherapeuten sterk terug voor het gebruik ervan, omdat het een ware psychologische ‘inbraak’ is. Met het gevaarlijke voorbeeld van de Gestapo voor ogen - die tijdens de Tweede Wereldoorlog dit middel gebruikte om soldaten die martelingen doorstonden, aan het praten te krijgen - veroordelen zij categorisch het gebruik ervan in de gerechtelijke geneeskunde.
Narcoanalyse mag geen middel zijn om bekentenissen of vertrouwelijke informatie te verkrijgen. Het gebruik ervan moet de volle instemming van de patiënt hebben en bewust door deze gewild zijn. → Vergetelheid.
