wat terugkeert in de geest. De herinnering ontstaat niet door zichzelf; ze is een manifestatie van de geest die het verleden reconstrueert door het weer te beleven vanuit het heden: de geur van mimosa bijv. doet mij weer denken aan de zon en de kleuren van de Rivièra; de eerste regenbuien in de herfst op de dode bladeren, geven me weer het gevoel dat ik als kind had toen ik na een lange vakantie weer naar school ging.
Deze spontane reconstructie is mogelijk dankzij de sociale kaders van het → geheugen (Halbwachs). Toch is de herinnering, ondanks alle aanknopingspunten waarover wij beschikken, nooit waarheidsgetrouw; ze is steeds een interpretatie, een schematisering van de werkelijkheid. → Associatie, Getuigenis, Pregnantie, Verbeeldingskracht, Vergetelheid.
