jood geboren in Tarsus (Cilicië), later leerling van de bekende Farizeeër Gamaliël in Jeruzalem, maar na zijn bekering tot het geloof in Jezus een van de eerste en meest succesvolle christelijke missionarissen. Zijn geboorte- en sterfjaar zijn onbekend, maar hij leefde in ieder geval tussen 1 en 60 n.
C. Paulus, wiens oorspronkelijke naam Sja’oel (Saulus) was, streefde ernaar het joodse geloof in de ene God in zijn christelijke variant op universalistische wijze open te stellen voor de gojim zonder dat deze joods hoefden te worden en zich aan alle bepalingen van de Tora moesten houden; hij zag het christendom als niets anders dan een geüniversaliseerd jodendom (Universalisme). Dit werd van joodse (maar ook van joods-christelijke) zijde als antinomisme (afwijzing van de Tora) ervaren en Paulus werd daardoor in die kring een toonbeeld van geloofsafval. Velen zien hem, en niet Jezus, als de eigenlijke stichter van het christendom. Zelf is de apostel zich echter altijd als joods blijven beschouwen, zoals uit zijn in het Nieuwe Testament opgenomen brieven blijkt.
