De pygmeeën wonen in de tropische oerwouden van Afrika. Omdat ze nimmer de grootte van een volwassen man bereiken, worden ze wel eens de ‘kinderen van de jungle’ genoemd.
De Afrikaanse pygmeeën zijn nauw verwant met enkele dwergvolkeren in de oerwouden van de Zuidzee-eilanden en van Zuidoost-Azië.De grootste pygmeeën worden niet groter dan 1.30 m. Hoofd, mond en neus zijn breedgevormd; ze hebben korte benen en een donkere huid, die echter lichter van kleur is dan die van de neger. Gewoonlijk zijn pygmeeën dapper, vrolijk en onbezorgd.
Pygmeeën leven in stammen, waarvan een opperhoofd aan het hoofd staat. De leden van een stam zijn ten opzichte van elkaar erg trouw. Ze verdedigen elkaar tot het uiterste en delen elkaars voedsel. Ze wonen in hutten, die ze optrekken uit takken en bladeren.
De pygmeeën leven voornamelijk van vlees. Daartoe jagen ze met speren en vallen op wilde dieren. Die vallen bestaan uit diepe holen, welke bedekt zijn met takken en struiken. In die vallen vangen de pygmeeën olifanten, okapi’s, nijlpaarden, wilde varkens en luipaarden. De dieren worden gedood met behulp van speren, waarvan de punten gedoopt zijn in een sneldodend plantaardig gif. Met die speren binden de pygmeeën ook wel eens de strijd aan met gorilla’s.
Daartoe hebben de kleine mensen een riskante methode ontwikkeld. Ze laten zich door het reusaehtige dier achtervolgen en doen dan alsof ze struikelen. Op hetzelfde moment poot de pygmee zijn speer stevig in de grond, met de punt gericht op de achtervolger. De speer blijft halfverborgen tussen het struikgewas. Op het moment, dat de gorilla zich triomfantelijk op zijn prooi wil storten, boort de vergiftigde speerpunt zich in zijn lichaam. Sommige pygmeeënstammen hebben een zwijgende handelsovereenkomst gesloten met hun veel grotere negerbuurlui in de jungle.
Ze halen groenten en fruit uit de tuinen van de negers en laten als betaling vlees achter. Soms schieten ze een pijl in een bananentros als een teken, dat ze later terug willen komen om die tros op te halen. Over het algemeen zijn pygmeeën te schuw' om op de gewone wijze handel te drijven.
De meeste pygmeeën kunnen lezen noch schrijven. Ze hebben echter wel een methode ontwikkeld om boodschappen over te brengen. Hun ‘liefdesbrieven’ bestaan bijvoorbeeld uit zaden en kralen, die vastgenaaid worden op stukken zacht leer.
Sommige pygmeeënstammen houden van opschik en dragen hoofdtooien van horens, veren, kralen en eierschalen.