zeker - Bijvoeglijk naamwoord 1. waaraan niet getwijfeld hoeft te worden ♢ Het voortbestaan ervan werd door deze overwinning een stuk zekerder. 2. een ~ een bepaalde, een of andere ♢ Hij werd door een zekere ziekte daarvan weerhouden. zeker - Werkwoord 1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van zekeren ♢ Ik zeker 2. gebiedende wi...

ZEKER, bn. bw. (-der, -st), buiten gevaar, veilig : in dat land is het niet zeker; men is hier zijn leven niet zeker; hier zijn wij zeker; — gerust, zonder zorg : om zeker te gaan; den zekeren weg kiezen; — waaraan niet te twijfelen valt: zekere bewijzen hebben; die kenteekenen zijn zeker; het zekere voor het onzekere nemen; zeker van zijne zaak zijn; — ik heb het uit zekere bron, van vertrouwbare zijde; — ik ben er zeker van, ik twijfel niet meer; — ik ben zeke...

zeker - bijvoeglijk naamwoord, bijwoord, voornaamwoord uitspraak: ze-ker 1. in elk geval ♢ er waren zeker dertig mensen 2. waar je niet aan twijfelt ♢ hij heeft het zeker gedaan 1. ik ben er zeker van [ik twijfel niet] 2. ik weet het zeker...

zie Uitgemaakt.

bn. en bw. (-der, -st), 1. buiten of zonder gevaar, veilig: het zekere voor het onzekere nemen, geen risico nemen; men is hier zijn leven niet — , men loopt gevaar gedood te worden; 2. vast, betrouwbaar: dat is iets (een ding) dat — is; het is zo als tweemaal twee vier is, het is buiten enige twijfel; — weten? weetje het zeker?; 3. overtuigd: ik ben er — van; ik ben — van mijn mensen, ik kan op hen rekenen; — spreken, langzaam en beslist, (ook) temerig: het...