(bodemk.) heet een vaste, verdichte laag in het bodemprofiel, waarin of waardoor moeilijk plantenwortels doordringen, evenals lucht en water, zodat de lucht- en waterhuishouding van de bodem wordt verstoord. Doordat het regenwater, dat door de bodem naar beneden sijpelt, moeilijk door een b. dringt, blijft de bodem vaak lange tijd nat, terwijl in een periode van droogte de opwaartse beweging van het grondwater wordt belemmerd, waardoor de planten gemakkelijk verdrogen .
B. komen in vele gronden voor. In zandgronden b.v. oer-b., leem-b., klei-b., zand-b. In kleigronden b.v. laklagen. Ploegzolen kunnen veelal als een b. worden beschouwd. In vele gevallen hebben deze b. een geringe plaatselijke verbreiding, doch door veelvuldig voorkomen, kunnen zij landbouwkundig zeer schadelijk zijn.
Meestal is het mogelijk de b. door een diepe grondbewerking b.v. met een ondergrondsploeg of door diepspitten te breken of te verwijderen. Soms zijn de b. in de bodem al aanwezig tijdens de bodemvorming, soms ontstaan zij later ten gevolge van een bepaalde vegetatie of onder invloed van het grondwater.