Door en door nat; drijfnat, kletsnat.
Zij zeept haar duchtig in en vaart met de spons uit alle macht over het getaande lichaam, dat langs het schuim dubbel nog zo bruin gaat doorglanzen ... .
Bij zo’n spel is Ida natuurlijk dadelijk mestnat, TEIRLINCK 1952, 2, 80.
Charlot wist van ’t verschieten niet wat doen, sloeg met de gauwte haar rokken naar omneer zodat ze seffens mestnat waren, en liep dan lijk een bezetene terug uit de beek, TIMMERMANS 1966, 79.
