is de naam, waarmee vroeger het volk der Oedmoerten werd aangeduid. Zij behoren tot de Oost- of Wolga-Finnen en wonen in het gebied van de Wjatka, een zijrivier van de Karna.
Hun land is als Oedmoerten-Republiek een onderdeel van de R.S.F.S.R. Hun aantal bedraagt ruim 600 000, d.i. ruim de helft van het gehele aantal bewoners der republiek. Ruim 40 pct van de totale bevolking zijn Russen, die hun centrum vinden in de hoofdstad Izjewsk, die veel ijzer- en staalindustrie heeft. Het overgrote deel van de Oedmoerten zelf leeft van de landbouw.Deze landbouwers houden hardnekkig vast aan hun oude clanorganisatie, die de leden van de clan sterk bindt. Dit vormde een grote moeilijkheid voor de Sovjets bij de doorvoering van de collectivering van de landbouw. Ook het sterke nationaliteitsgevoel van de Oedmoerten vormt een hindernis voor de Sovjetpolitiek.
Het Wotjaks (Oedmoerts) vormt met het Syriaans de Permische taalgroep, een onderafdeling van de Fins -Oegrische talen. De eerste grammatica in het Wotjaks verscheen in 1775; het Cyrillische schrift werd in 1905 ingevoerd. In hetzelfde jaar verscheen het eerste literaire werk in het Wotjaks, in 1916 de eerste krant. Thans maakt een belangrijke literaire productie het Wotjaks tot een der rijkste talen van de Sovjet-Unie.
Lit.: W. Busch, Die Wotjaken (1882); Y. Wichmann, Wotjakische Chrestomathie mit Glossar (Helsinki 1901); Idem, Die Udmurten (ald. 1918); B. M. Wachroesjew e.a., WotjaaksRussisch woordenboek (Moskou 1948).
