(Eduard), Duits natuurkundige (Wittenberg 24 Oct. 1804 - Göttingen 23 Juni 1890), werd in 1828 professor te Halle, in 1831 te Göttingen. Om politieke redenen in 1837 afgezet (z Göttinger Sieben), werd hij in 1843 hoogleraar te Leipzig, maar keerde in 1849 weer te Göttingen op zijn vroegere post terug.
Als student deed hij reeds onderzoekingen over geluidsgolven, gaf met zijn broeder Ernst Heinrich Weber Die Wellenlehre auf Experimente gegründet (1825) uit, werkte daarna jarenlang met zijn collega C. F. Gauss samen, en maakte zich zeer verdienstelijk op het gebied van magnetisme, inductie, electrische eenheden en andere verschijnselen. Hij stelde een electrodynamische krachtwet op en een theorie van het magnetisme. De Weber (eenheid voor het aantal magnetische krachtlijnen door een draadwinding omvat) is naar hem genoemd. In 1833 construeerde hij samen met Gauss een telegraafinstallatie, die goed werkte.Bibl.: (met G. F. Gauss) Resultate aus den Beobachtungen des magnetischen Vereins, 6 dln met 3 atlassen (1836-43); Elektrische Maszbestimmungen, 5 dln (I846-’67); Werke, 6 dln (1892-’94). Verschillende zijner verhandelingen in: Ostwalts Klassiker CXLII (1904).
Lit.: H. Weber, W. W., eine Lebensskizze (1893).
