(vlammenspuit) is een aanvalswapen, dat vnl. in de positie- of stellingoorlog en bij gevechten in bebouwde kommen wordt gebruikt voor het breken van plaatselijke weerstanden en het uitbranden van mitrailleurnesten, bunkers, kelders e.d. Zij bestaan uit een cylinder met brandbare vloeistof en cylinders met gas onder druk.
De vloeistof wordt door middel van het gas door een soort straalpijp uitgedreven waarbij het bij het mondstuk tot branden wordt gebracht. Men onderscheidt lichte vlammenwerpers, welke door één man op de rug worden gedragen en 20 à 25 vlamstoten kunnen afgeven tot op een afstand van ca 25 m en zware vlammenwerpers, die door verschillende personen worden bediend en naar gelang van de grootte een vlam kunnen wegspuiten over afstanden van 60 tot 120 m. De grotere toestellen worden tegenwoordig ook in tanks gemonteerd.
