schilder, beeldhouwer, etser, vooral dichter en romanschrijver in het Provençaals (Marseille 1860), heeft als schilder met Puvis de Chavannes gewerkt. In zijn gedichten, gebundeld in 1913 onder de titel L’Aubre en flour (De boom in bloei), voelt men medelijden kloppen voor de slachtoffers van de oorlog en voor de armen van Marseille, en tevens de bewondering voor dç om de Middellandse Zee opgebloeide beschaving; zo in Long la mar latino (Langs de Latijnse zee).
Idealisme en realisme vinden we in zijn romans Bagatouni (naam van een der oude wijken van Marseille, 1894), met zijn apostel van het Tolstoiisme, en Lei Boumian (De zigeuners, 1907), en in de verhalen van La Feruno (De wilde beesten, 1925). Bernard is de beste vertegenwoordiger van de schrijversgroep van Marseille, die omstreeks 1885 nieuwe bronnen aanboorde voor de dichterlijke inspiratie. PROF. DR K. SNEYDERS DE VOGEL
