Winkler Prins Encyclopedie

E. de Bruyne, G.B.J. Hiltermann en H.R. Hoetink (1947)

Gepubliceerd op 06-08-2022

Toeëigening

betekenis & definitie

of occupatie is een wijze van eigendomsverkrijging van roerende zaken die aan niemand toebehoren (res nullius), door deze zaken in bezit te nemen. Tot deze zaken, die geen eigenaar hebben, behoren zaken die door de eigenaar zijn weggeworpen of verlaten met de bedoeling afstand van zijn eigendomsrecht te doen (res derelictaé), bijv. een leeg lucifersdoosje, en zaken die nimmer een eigenaar hebben gehad, als wild en vissen.

Jacht en visserij zijn dus vormen van toeëigening, waartoe in beginsel evenwel slechts gerechtigd zijn de gebruiker resp. de eigenaar van de grond. Wie onbevoegd jaagt of vist is een stroper.Verloren zaken of in zee geworpen en later aangespoelde zaken zijn geen res nullius (z strandvonderij); wie ze in bezit neemt, pleegt diefstal en wordt geen eigenaar. Een onroerend goed is nooit zonder eigenaar en bijgevolg nooit res nullius. Men kan het wel in bezit nemen, maar verkrijgt daardoor de eigendom niet.

< >