Duits scheikundige (Büsum 23 Jan. 1842 - Delft 13 Jan. 1905), werd, na in Kiel gestudeerd te hebben en aldaar als privaatdocent werkzaam te zijn geweest, in 1874 benoemd tot hoogleraar te Delft. Hij is een der grondleggers van de microchemische analyse, waarbij de aanwezigheid, zelfs van uiterst geringe hoeveelheden stoffen wordt aangetoond door de vorming van onder het microscoop ondubbelzinnig herkenbare, kristallijne verbindingen.
Bibl.: Die Krystalliten. Mikroskop. Studien üb. verzögerte Krystallbildung (1874); Mikrochem. Methoden z. MineralAnalyse (Overdruk, Versl. en Meded. der Kon. Ak. v.
Wetensch., afd. Natuurkunde, Ilde R., dl. XVII, 1881); te zamen met S. Hoogewerff, e.a. Toegepaste scheikunde voor den ingenieur (1893); Analyse qualitative microchimique, Avec la coliab. de Léon Bourgeois (Encycl. chira. publ. sous la direction de M. Fremy, dl.
IV (1894); A manual of microchemical analysis (1894); Das Mikroskop. Gefüge d. Metalle u. Legierungen (1894); Anleitung z. mikrochem. Analyse (1895; 2de dr., 1899); Anleitung z. mikrochem. Analyse d. wichtigsten organ.
Verbindungen (4 Hefte, 1895-1897); Tabellen voor het bepalen van mineralen (1899); Mikrochem. Technik (1900); tal van artt. in versch. tijdschriften.
