is een bij de spiritisten gebruikelijke methode om, naar hun mening, met de geesten der overledenen in aanraking te komen. Men vormt een klein gezelschap, waartoe een medium moet behoren.
Men zet zich aan een, liefst driepotige, tafel, houdt de uitgespreide handen op het tafelblad, liefst zodanig, dat die van naast elkander zittende personen elkaar aanraken (ketenvorming). Na enige tijd begint dan de tafel draaiende, schommelende en kloppende bewegingen uit te voeren. Men begroet dan de „geest” en vraagt hem zijn boodschap te willen mededelen; een der aanwezigen zegt het alphabet op; bij elke letter klopt de tafel met een poot; houdt dit op, dan is de laatstgenoemde letter de aangewezene. Langs deze, zeer langzame methode worden dan zinnen gevormd, die als geestenboodschappen gelden.
Het is reeds meermalen aangetoond, dat de bewegingen van de tafel worden veroorzaakt door de onbewuste spierbewegingen der aanzittenden. De tafeldans is een vorm van motorische automatismen. De geestenboodschappen, langs deze weg verkregen, zijn bijna zonder uitzondering afkomstig uit de oppervlakkigste lagen van het onderbewustzijn der aanzittenden en daarom meestal van oppervlakkig en banaal gehalte.
Lit.: z parapsychologie en spiritisme.
