een van de 15de-18de eeuw in Nederland beoefend dramatisch genre. Oorspronkelijk schijnt het gebonden te zijn geweest aan bepaalde gelegenheden (vastenavond, Driekoningen en dan ook bruiloften); het tafelspel werd dan voor de aangerichte feesttafel ter afwisseling tijdens de maaltijd voorgedragen.
De rederijkers hebben het genre bijzonder gecultiveerd en van meet af aan ook gebruikt bij ernstig samenzijn en zelfs zonder enige aanleiding. Het spel werd bepaald door de dialoog van twee personages, die zich aan het slot verzoenen of verzoend worden door een bemiddelende derde, waarna soms geschenken worden aangeboden; in dat geval sprak men meer bepaaldelijk van een presentspel. Het didactische en satirische karakter van het tafelspel ging in de 17de eeuw verloren; slechts als bruiloftsspel bleef het in de aanzienlijke burgerkringen geliefd.Lit.: J. J. Mak, De rederijkers (1944), blz. 81 e.v.; Idem, De tafelspelen van Hooft, in: N. Taalg. 1947.
