Nederlands beeldhouwer (Amsterdam 2 Oct. 1904) was een leerling van prof. Bronner aan de Rijksacademie te Amsterdam en studeerde later bij Wlérick en Despiau te Parijs.
Hij maakte voorts een studiereis naar Griekenland. Zijn onderwerpen zijn uitsluitend portretkoppen. Hij modeleert deze in klei en laat de afgietsels in brons of gips dan zoals ze zijn. Zijn modellen worden volgens de methode in „cire perdue” in brons gegoten, omdat daarbij het oorspronkelijk modelé het zuiverst wordt weergegeven.Zowel in zijn eenvoudige monumentale vormgeving als in de gevoelige uitbeelding van een verstilde expressie van het innerlijk zijner modellen toont hij zich verwant aan zijn leermeester Despiau. Hij heeft een voorkeur voor vrouwen- en kinderportretten, omdat het wezen der persoonlijkheid, dat hij tracht te benaderen, bij hen het meest ongerept is gebleven.
Lit.: L. P. J. Braat, Uit de werkplaatsen der Beeldhouwers (Amsterdam 1942).
