(Minnertsga 31 Oct. 1875), in verschillende functies verbonden aan het onderwijs, maakte vooral in Calvinistische kringen naam als schrijver van verzen, betogend proza en een roman (In ’s levens opgang). Zijn poëzie staat onder invloed van de Tachtigers, maar zijn overtuigd Calvinisme en zijn bewondering voor Dr Kuyper brengen hem in verzet tegen het anthropocentrisch en egocentrisch principe in de kunst van 1880 (zie zijn overdenking bij de tachtigste verjaardag van Dr Kuyper). Dit conflict tussen dogma en moderne kunst is in hem onopgelost gebleven, het heeft zijn werk geschaad en hem later vrijwel tot zwijgen gebracht.
Bibl.: Poëzie (1903); Van Hollands kusten (1907); Wat Verzen en Proza (1926); De Sjoenamietische (roman, 1932).
