Duits germanist en literairhistoricus (Schönborn, Neder-Oostenrijk, 26 Apr. 1841 - Berlijn 6 Aug. 1886), was hoogleraar te Wenen, Straatsburg en Berlijn. Hij was de meest begaafde leerling van Karl Müllenhoff en zette met deze en Haupt het werk van Karl Lachmann voort.
Zijn Zur Geschichte der deutschen Sprache (1868) gaat ver uit boven die van Jac. Grimm. Op literairhistorisch gebied bracht de positivistisch gerichte school van Scherer de historisch-critische uitgaven en de grote monografieën van vele belangrijke dichters tot stand. De Goethe-philologie heeft Scherer eerst eigenlijk op gang gebracht.Bibl. (voorn. werken): Denkmäler deutscher Poesie u. Prosa aus dem 8.-12. Jahrh. (1863, met K. Müllenhoff); Jakob Grimm (1865); Gesch. des Elsasses (1871, met O. Lorenz); Geistl. Poeten d. deutschen Kaiserzeit (1874); Gesch. der deutschen Dichtung i. 11. u. 12.
Jahrh. (1875); Vorträge u. Aufsätze z. Gesch. d. geist. Lebens in Deutschland u. Österreich (1874); Die Anfänge d. deutschen Prosaromans und Jörg Wickram von Kolmar (1877); Aus Goethes Frühzeit (1879); Geschichte der deutschen Literatur (1879); Goethe-Aufsätze (1886); Poetik, hrsg. v. R. M.
Meyer (1888); Kleine Schriften, hrsg. v. E. Schmidt und K. Burdach (2 dln, 1893, met bibliogr.); Briefwechsel Müllenhoff - Scherer, hrsg. v. E. Schröder (1937).
Lit.: E. Schmidt, W. S., in: Goethe-Jahrbuch IX (1888); V. Basch, W. S. et la Philologie allemande (Paris 1889); O. Wirth, S., Nadler and Dilthey as Literary historians, diss. Chicago (1937).
