Nederlands schilder en grafisch kunstenaar, voorloper van de Haagse School (’s-Gravenhage 16 Febr. 1787 - 19 Apr. 1870, was een leerling van de decoratieschilder J. H.
A. A. Breckenheimer en maakte vooral met zijn winterlandschappen naam als landschapschilder. Hij schilderde ook strand- en zeegezichten en was een vaardig aquarellist (zgn. Schelfhoutjes), tevens etser en lithograaf. Zijn vroege werken, die vaak spontaan en levendig van uitvoering zijn, overtreffen zijn latere uitingen, waarin hij zich te veel herhaalde.
Daardoor werden zijn composities cliché-achtig en zijn kleuren mat en glazig. J. B. Jongkind en W. J. J.
Nuyen behoorden tot zijn leerlingen. Zijn werken bevinden zich in vrijwel alle Nederlandse musea.Lit.: J. Immerzeel Jr, De Levens en Werken der Holl. en Vl. kunstschilders enz. III (Amsterdam 1843); C. Kramm, id. V (Amsterdam 1861); G. H.
Marius, De Holl. Schilderkunst in de 19de eeuw (’s-Gravenhage 1920); F. M. Huebner, De Romantische Schilderkunst in de Nederlanden (Den Haag 1942); P. A. Scheen, Honderd Jaren Ned.
Schilder- en Teekenkunst (Den Haag 1946); J. Knoef, Een Eeuw Ned. Schilderk. (1948).
