noemt men het geding, geregeld in de artt. 612-614 W.v.B.R. Het kan zijn, dat de rechter, hoewel bevindend, dat de gedaagde de eiser schadevergoeding verschuldigd is, het beloop hiervan nog niet kan bepalen; zelfs, dat vaststaat, dat zij nog niet bepaalbaar is, bijv. doordat de schade (als na een aanrijding) nog voortduurt.
De rechter kan dan veroordelen tot schadevergoeding, nader op te maken bij staat; de eiser moet dan later een schadestaat aan zijn wederpartij betekenen, waartegenover deze, als zij het er niet mee eens is, een tegenaanbod kan doen. Kunnen partijen zich dan niet onderling verstaan, dan volgt een schadestaatprocedure, die bij eenvoudige acte van procureur tot procureur aanhangig wordt gemaakt en dus een soort verlengstuk op het hoofdgeding vormt.Lit.: Van Rossem-Cleveringa, Het Ned. Wetb. v. Burg. Regtsvordering II, 3e dr., blz. 251-264.
