(Gr.: συνἐδϱιον, synedrion = vergadering) was de naam van het hoogste nationale gerechtshof der Israëlieten te Jeruzalem, in de tijd van hun tweede staatsleven. Het bestond uit 71 leden en had de hoogste leiding in alle godsdienstige aangelegenheden en de rechtspraak.
Tijdens de heerschappij der Romeinen moest de Romeinse procurator een door het Sanhedrin uitgesproken doodvonnis bekrachtigen. Het Sanhedrin heeft nog een tijdlang na de verwoesting van Jeruzalem, in 70 n. Chr., als rechtscollege voortbestaan. Het Ontbreken van een hoogste gezaghebbend orgaan is door de Joden vaak sterk gevoeld. In de zestiende eeuw hebben geleerden in Safed getracht opnieuw een Sanhedrin in te voeren, maar deze poging mislukte. In Israël is thans een beweging gaande tot hernieuwing van het Sanhedrin.
