is een oorspronkelijk IJslandse, thans internationaal in de geomorphologie ingeburgerde aanduiding voor afzettingen van zand, dikwijls vermengd met grint, die zich in ideale toestand als waaiervormige vlakten vóór de eindmorenen van een gletsjer en in de ijstijden voor de eindmorenen van het landijs uitbreiden.
Zij ontstaan door uitspoeling van materiaal uit het gletsjerijs, dat met het smeltwater wordt meegevoerd en naar gelang van zwaarte vroeger of later bezinkt zodat de lichtste bestanddelen vlakten van fijn zand vormen aan de buitenste rand van zulk een met uitspoelingsproducten overdekt gebied. Overal waar het landijs eindmorenen gevormd heeft, kan men dergelijke sandr (in Nederland ook spoelzandvlakten genoemd) aantreffen. In Nederland vindt men ze o.a. op de Veluwe, ten W. van de heuvelrug op de Oostelijke Veluwe, in de Geldersche Vallei en in Oost-Nederland.
