(of van), gelatiniseerd Samuel Diestius, Nederlands godgeleerde en hebraïcus (Harderwijk 7 Aug. 1631 - Deventer 3 Mei 1694),
zoon van Hendrik à Diest, studeerde o.a. te Duisburg in de theologie, promoveerde aldaar in 1656 en werd er nog in hetzelfde jaar hoogleraar. In 1664 benoemde men hem te Harderwijk, in 1681 te Deventer, waar hij evenals zijn vader ook Hebreeuws onderwees. Zijn geschriften doen hem kennen als verdraagzaam en vredelievend, van de vereniging van Luthersen en Gereformeerden niet afkerig en ofschoon Coccejaan toch niet in alles met die partij meegaande.
Bibl.: Dissertatio historico-irenica de lite et pace religiosa Evangelicorum (Duisburgiae Cliv. 1656); Clavis linguae sanctae seu regulae XX de mutatione punctorum (Amstelodami 1669); De controversiis Evangelicorum (Arnhemiae 1672); Apologia pro ecclesia reformata (Enchusae 1674).
Lit.: Het Protestantsch Vaderland II, 486-490 (1910), voll. bibl.
