kerkelijk schrijver (in de streek van Trier of Keulen ca 400 - Marseille kort na 480), was gehuwd, maar trad na enkele jaren in het klooster van Lérins, werd priester gewijd en verbleef sinds 439 te Marseille. Hij is vooral bekend om zijn De gubernatione mundi, een cultuurhistorische studie van eerste rang, waarin hij de moeilijkheid weerlegt, die de Christenen bij de verschrikkingen der volksverhuizing maakten, nl. dat God zich om de wereld niet bekommert.
Hij zet uiteen hoe de Romeinen om hun zedenverval het strafgericht verdienen en wijst op het deugdzaam leven van de zgn. barbaren. In een ander werk Ad ecclesiam, ook Adversus avaritiam genoemd, verdedigt hij de plicht van alle Christenen om al hun goederen, ten minste bij hun verscheiden, over te maken aan de Kerk, die anders niet naar behoren de armenzorg kan waarnemen.Bibl. (uitg.): Migne, Patrolog. lat. 53; Corpus script, eccl. lat., 8 (Wien 1883); Monumenta Germaniae, auct. ant., I, 1 (Berlin 1877).
Lit.: B. Altaner, Patrologie, p. 405 (Freiburg i. Br., 1950).
