Frans dichter en rederijker (Parijs 1470-1538), van wiens leven men niet veel weet, heeft sotternieën („soties”) en kluchten („farces”) geschreven voor de Enfants sans souci. Hij werd secretaris van de bisschop van Auxerre, maar had later weer met armoede te kampen; in zijn rondeaux spot hij er vaak mee, maar weet toch ook te treffen; soms herinnert hij aan Villon, bijv. in zijn Complainte de l’infortuné. Wij hebben ook monologen van hem („sermons joyeux”), epîtres, ballades, satires.
Misschien was hij onder de naam Roger Bontemps lid van een gezelschap bons vivants; door Béranger is die naam bekend geworden.Bibl.: Œuvres de R. de C. (Paris 1536, herdr. door Gh. d’Héricault, 1855, voorafgeg. door een studie over leven en werk); Emile Picot, in: Recueil général des Soties, dl II (Soc. des Anciens Textes 1904, aldaar op p. 265 over de naam R. Bontemps).
Lit.: Henry Guy, Histoire de la poésie au XVIe siècle, I. L’école des rhétoriqueurs (1910); F. Lachêvre, Un disciple de Coquillart, R. de Collerye et ses poésies (1943).
