Markies de, bekend als Henri Rochefort, Frans politiek polemist (Parijs 31 Jan. 1831 - Aix-les-Bains 30 Juni 1913), was eerst kunstcriticus, maar stichtte, toen hij om zijn bijtende politieke toespelingen uit de redactie van de Figaro gezet werd, een eigen weekblaadje La Lanterne (1868), het volgend jaar herdoopt in La Marseillaise, waarin hij het keizerrijk fel aanviel. Gevangen gezet, geraakte hij weer in vrijheid door de revolutie van 4 Sept. 1870 en werd hij korte tijd lid van het Voorlopig Bestuur der Nationale Verdediging.
Tijdens de Commune becritiseerde hij, ofschoon geen Communard, het gedrag der regering te Versailles, zodat hij naar Nieuw-Caledonië verbannen werd (1873).Hij ontsnapte, maar bleef nog tot 1880 in het buitenland, toen amnestie hem de terugkeer veroorloofde. Als redacteur van een nieuw blad L’Intransigeant en radicaal volksvertegenwoordiger voor Parijs (1881-1886), bestreed hij nu het opportunisme van Gambetta en de koloniale politiek van Ferry. Deze scherpe strijdhouding tegen het conservatief-republikeinse burgerdom, waaraan hij de verloochening van de revanche-politiek verweet, voerde hem tot het Boulangisme en nieuwe ballingschap (1889-1895). In het laatst van zijn leven, tijdens de strijd om de Panama-zaak en om de revisie van het proces van Dreyfus, stond Rochefort aan de rechterzijde.
Bibl. o.a.: Petits mystères de l’Hôtel des ventes (1862); Les Français de la décadence (3 dln, 1866-1868); La grande bohême (1867); Les dépravés (1875); l’Aurore boréale (1878); De Nouméa en Europe, Retour de la Nouvelle Calédonie (1877); Farces amères (1886); Fantasia (1888); Les aventures de ma vie (5 dln, 1896).
Lit.: G. Bezonnac, La jeunesse d’H. R., diss., St Maurice (1933); A. Zévaès, H. R., le pamphlétaire (Paris 1946).
